Het was voorjaar 1991 en de kriebels begonnen te komen. Niet de lentekriebels, maar de verander-kriebels. Een nieuw seizoen stond voor de deur met Frituur ’t Gemaal in Nieuwvliet en toch… Ik zei tegen Petra: “Ik wil wel eens iets anders.”
Stoute schoenen
Een gerucht bracht me naar de toenmalige eigenaar van wat nu Restaurant De Smickelaer is. “Wil je stoppen?”, vroeg ik hem. Maar dat bleek niet zo te zijn. “Oh, sorry, ik had zoiets gehoord. Mocht je van gedachten veranderen, geef je me dan een belletje?”. Slechts een paar dagen later ging de telefoon: “Hey Martin, nog steeds interesse?” “Ja zeker! Ik kom direct naar je toe!”. De overname was een feit.
Bij thuiskomst vroeg Petra: “En wat ga je daar dan doen?” “Oh, gewoon, beetje café, beetje frituur, beetje terras en af en toe een bordje eten. En ’t Gemaal doen we er wel bij.” Gelukkig kwam mijn broertje Marc: “Misschien is ’t Gemaal wel iets voor ons.” En zo geschiedde.
Opbouwen
Een bezoek aan een restaurant in een grote stad in Nederland bracht ons op het idee voor de naam, Smikkelaar. Het ‘smikkelen en smullen’ sprak ons aan, alleen de schrijfwijze was niet helemaal naar ons zin. Het resultaat is bekend.
Er brak een tijd aan van hard en veel, heel veel werken. De donderdag voor het kermisweekend in juni 1991 was het zover: de opening van Restaurant De Smickelaer. Een mooi en druk openingsweekend, gevolgd door een warme zomer met veel ideeën en goede moed. Maar helaas, weinig gasten. Opbouwen noemen ze dat. Mijn vertaling? Afzien. Gelukkig kon ik altijd rekenen op de steun van mijn vrouw Petra. Meer dan eens klonken de woorden: “Komt allemaal goed!” Maar ja, als je zo weinig geduld hebt als ik…
Café tot in de vroege uurtjes en ’s morgens alles weer op tijd klaarzetten voor een nieuwe dag bleek geen ideale combinatie voor ons te zijn. Met veel plezier en overgave hebben we in 1992 dan ook besloten om de nadruk op restaurant/eethuis te leggen. Door hard te werken, ideeën te ontwikkelen en een dosis geluk brak er een nieuwe periode aan. We zagen onze klantenkring groeien en daarmee kwam de ‘fun’ weer terug.
Op den duur toch weer de kriebels. Ik zei tegen Petra: ‘Zullen we niet eens iets anders proberen?” Het antwoord was kort en krachtig, drie letters: “NEE!”. “Maar dan wat groter…?”. Vooruit dan maar… uitbouwen, verbouwen, veranderen en verbeteren. Naamsbekendheid vergroten: iedereen moet weten wie en wat Restaurant De Smickelaer is. Ongeacht wie er werkt, moeten gasten zich hier welkom voelen en een goed bord eten voor een betaalbare prijs krijgen. Dat is Restaurant De Smickelaer. Hier hoort natuurlijk ook een nieuw interieur bij. Iets knusser, warmer, gezelliger en tikje moderner. En ja hoor, 27 januari 2006 was het zover. We openden met een totaal vernieuwde zaak. “Yes, dit is het!”. Veel positieve reactie, nog meer gasten en een nóg beter totaalproduct neerzetten.
Sfeervolle serre
Iedereen die mij en de geschiedenis van Restaurant De Smickelaer kent, weet inmiddels dat ik niet stil kan zitten. In 2008 hebben we de zaak dan ook uitgebreid met een serre. En het resultaat mag er zijn. De inrichting verandert mee met de seizoenen. Onze gasten genieten hier zomer en winter met volle teugen. Wanneer de volgende kriebels komen? Blijf ons volgen!
Dank
Via deze weg wil ik graag alle medewerkers, gasten, leveranciers en alle mensen die ik vergeet bedanken die de afgelopen jaren Restaurant De Smickelaer een warm hart hebben toegedragen. En uiteraard niet te vergeten mijn gezin: Petra, Kelvin en Yoshua.
Tot in De Smickelaer,
Martin Rijk
Van streekproductenmarkt tot Boer’n Dag. In de zomermaanden worden er diverse evenementen rond Restaurant De Smickelaer georganiseerd. Neem eens een kijkje in de evenementenkalender en kom een dagje naar Oostburg!